Columns

Lieve Sonja
Quinta 12 jaar geworden en Othar 6 jaar geworden, twee lieve honden, mijn maatjes waar ik mee kon lachen en huilen zijn er niet meer en af en toe hoor ik hun nagels krabben op de vloer in de huiskamer, kan dat?…..
Ik mis ze verschrikkelijk en vraag me toch nog steeds af of ik er goed aan heb gedaan om Othar te laten inslapen….
Liefs Wilma M.

Lieve Wilma
In overleg met jouw dierenarts heb je een wijs besluit genomen voor Othar, ze is nu daar waar al onze speciale dieren vriendjes zijn en deze twee lieverds zijn altijd aanwezig in jouw hart, Wilma.
Ja het voelt bij mij of dat Quinta af en toe van zich laat horen op die momenten dat jij het moeilijk hebt met jezelf waardoor je haar ook extra mist, ze wil je op die manier nog af en toe even laten weten, dat ze op afstand voor je zorgt.
Suggestie; ga op die momenten even voor haar foto zitten, steek een kaarsje voor haar en jou aan, maak contact en vertel haar dat het je lukt en dat het helpt die nagel krabbelarij die ze laat horen, het maakt jou extra blij, zo voelt het toch Wilma!
Maar vertel haar ook dat ze naar het licht mag gaan.

Lieve vrouw, weet ook dat je nieuwe hondje jou weer blijdschap van aanraken & knuffelen zal gaan geven, dus maak je huisje & hart energetisch schoon, zodat je nieuwe hondje zijn energie en liefde je kan geven.
Je bent een dierenvriend in hart en nieren en opnieuw zal jouw hondje uit een bijzondere opvanghuis weer komen, omdat jij dat speciale voor ze kan zijn.
Sta dus (opnieuw) open voor je volgende viervoeter die jouw liefde en plezier wil geven……
Ook hoor ik dat jij tekeningetjes van dieren kan maken……en daar de dierenliefhebbers erg blij mee kan maken……ga er maar voor Wilma.

Warme groet met veel liefde en licht op jouw verdere dieren levens pad……
Sonja Dover Medium

Contact verbreken uit liefde voor jezelf

Medium Sonja Dover heeft diverse gesprekken gevoerd met ouders die geen contact meer met hun kinderen hebben en andersom.

Weet je lieve mensen, soms neem je een besluit dat je al maanden van te voren aan voelt komen. Dit komt omdat dit besluit geen gemakkelijk besluit zal zijn en je het toch moet doen! Als je merkt dat bepaalde mensen je niet meer liefdevol tegemoet treden, geen oprechte interesse meer in je hebben, zelfs onaangenaam tegen je doen, niet eerlijk tegen je zijn en er maar omheen draaien, dan is de tijd gekomen om afscheid van deze personen te nemen; dan trek je jezelf terug en kies je voor de weg naar jezelf.

Het kan natuurlijk zo zijn dat de negativiteit blijft die naar je uit gezonden wordt en dan weet en voel je dat het nog niet voorbij is. Dan kun je alleen die personen op afstand houden om jezelf te beschermen. Natuurlijk kun je dan, als je dat voelt, liefdevolle energie naar ze zenden via een kaarsje. Ook dat voel je, wanneer dat voor hen nodig is en voor jezelf. Altijd mag je voor jezelf opkomen om die negativiteit af te wenden en je ervan te distantiëren. Hoe pijnlijk dat ook voor je is om met die personen te stoppen en om uit het contact met ze te treden zolang jij dat nodig vindt. Als blijkt dat praten onmogelijk is, dan moet je jezelf beschermen; tot zover en niet verder. Dan moet je het een halt toeroepen. Het is dan genoeg geweest…

Tja, het blijft toch altijd lastig en pijnlijk om mensen die je zo dierbaar zijn geworden in je leven, dat je op dit moment – voor hoe lang dan ook – niet in contact met ze kan blijven… Je kunt alleen maar hopen en wensen dat die negativiteit omdraait in positiviteit, oprechte liefde en oprechte aandacht. Het is niet af te dwingen, maar het is wel jouw oprechte wens. Mocht het de bedoeling zijn om weer in contact met elkaar te komen, dan zal het ook helder en duidelijk zijn waarom jou dit moest overkomen en dan geef je het een plaatsje in je hart. Je hebt tot nu toe in ieder geval geleerd om oprecht iets te stoppen wat je niet meer prettig en fijn vindt in jouw leven. En daar ben jij toch echt zelf de regisseur over! Het is goed om jezelf te zijn en te blijven…

Al een tijdje loop ik hierover te mijmeren en wat gebeurt er: tijdens de Pasar Malam Burger Zoo in Arnhem, zit ik in een prachtige tropische kas te werken om consulten te geven. Het eerste gesprek dat daar plaatsvindt gaat over dit thema! Zo ontroerend en wat een wijsheid gebruiken deze mensen. Het ging namelijk over hun kinderen en kleinkinderen, die ze niet meer zien en dat is al vele jaren het geval. Ik voelde en leefde met ze mee en stemde mij via mijn Gids op dit thema voor hen af. En wat ze zelf ook al hadden bedacht, is dat ze absoluut bij hun besluit moeten blijven om zonder contact te blijven. Dit omdat hun kinderen in een proces met zichzelf zijn gekomen, waarbij ze veel afwijzen en boos zijn over de keuzes die hun ouders vroeger hebben gemaakt. Ze hebben daar nog geen inzicht over gekregen voor zichzelf en reageren zelfs agressief naar hun ouders. Ze zijn niet echt geïnteresseerd in hen, maar doen alsof en komen af en toe even op bezoek.

Na dit gesprek met deze mensen werd ik zelf ook bevestigd in mijn gedachtestroom, hoe mooi dit doorwerkt… Een paar dagen later ontmoet ik opnieuw een echtpaar, ouders van kinderen die ook niet meer in contact met hen zijn, omdat ze soms afgesnauwd werden en de kinderen alleen maar kwamen omdat ze geld nodig hadden. Ook deze ouders besloten te stoppen met het contact, hoe pijnlijk ook, maar kozen voor zichzelf en elkaar. En nog een vrouw kwam bij me en vertelde dat ze besloten had niet meer naar haar kind en kleinkind te gaan. Ze is al een tijd gescheiden, maar haar dochter heeft er nog steeds moeite mee na 25 jaar. De dochter is daar boos en rancuneus naar haar moeder over. Het gedrag van de dochter naar haar moeder is dikwijls neerbuigend en afwijzend en gemaakt geïnteresseerd. Deze vrouw koos voor haarzelf en heeft trucjes bedacht om toch in contact met haar kleinkind te blijven. Ze steekt vaak kaarsjes aan voor haar dochter en voor zichzelf om de liefdesstroom te voeden op een positieve manier.

De ouders hopen dat hun kinderen deze pijn verwerken en weer blij en trots kunnen zijn op hun afkomst en respect kunnen tonen voor de keuzes die hun ouders gemaakt hebben in het leven. Egoïstisch zijn, want daar beschuldigen de kinderen hun ouders ook van, is een malle emotie waar je als kind behoorlijk mee in de knoop kunt raken. Maar er toch mee door moet worstelen om erachter te komen dat kiezen voor jezelf een noodzaak en een goed recht is. Maar ook wanneer je als moeder en vader altijd het beste voorhebt met je kinderen én voor jezelf, ook al komt dat egoïstisch over. Een thema wat veel mensen op dit moment meemaken, is dat hun kinderen besluiten om contact te verbreken en dat de opa’s en oma’s zelfs hun kinderen niet meer mogen zien; pijnlijk en wrang…

Maar omgekeerd komt het ook steeds meer voor dat ouders besluiten hun kinderen los te laten en uit contact met ze treden. Niet leuk, maar wel noodzaak. Je mag en moet jezelf beschermen, negativiteit naar en over jou mag niet doorgaan. Het vertrouwen houden dat dit een fase in het leven is die noodzakelijk is, helpt om te geloven dat er een liefdevollere periode aankomt. Maar dat dit noodzakelijk is om er dieper over na te denken en te voelen en te begrijpen, wie jij hierin bent en wilt worden.

Reageren, graag… zelfs leuk!

Sonja Dover
Medium voor Mens & Bedrijf & Dier

www.sonjadover.nl

Dieren Consult Medium Sonja Dover

Beste lezers
N.a.v. een dieren consult een paar weken geleden start ik met deze column.
Een jong echtpaar kwam bij op bezoek met hun prachtige Duitse herdershond Bruno van 4 jaar jong omdat de hond gedrag liet zien die ze niet zo goed begrepen, namelijk; blaffen op een bepaalde plek in de huiskamer en als ze buiten gaan wandelen angstig gedrag laten zien.
Bij binnenkomst was er direct een klik tussen de hond en mij en we zijn met elkaar in gesprek geraakt, ik heb me afgestemd op mijn Gids en heb gevraagd wat er gaande is. Ik mocht doorgeven dat Bruno verdriet heeft over het verlies van 2 maatjes van hem die in dit gezin in zeer korte tijd achter elkaar waren overleden, naast het gegeven dat het jonge echtpaar hun verdriet stilletjes voor zich zelf hielden en daar heeft Bruno moeite mee, hij wil ze helpen om het verlies te verzachten maar dat lukt nauwelijks. Dit vertelde ik dus aan het echtpaar die zeer emotioneel werd, de boodschap was duidelijk over gekomen maar ook dat ze samen een ritueel mogen doen om afscheidt te nemen van de overleden honden, via een zelf gemaakte tempel waar ze elke dag zo vaak als ze zelf nodig willen hebben, samen met Bruno en de foto’s van de dieren, even stil gaan zitten en een kaarsje voor ze aan steken.
Dit is ook wat ik Natashja toe wens over haar overleden kater Robin, die vrede heeft, help jezelf en de overleden kater door te rouwen en te vragen om naar het licht te gaan en te bedanken voor alle mooie momenten die gedeeld zijn in jullie gezin. Daarmee helpen we ons zelf en we helpen de dieren hiermee maar zeker ook de dieren die nog levend in ons midden zijn.
Heel veel licht en liefde en kracht, Sonja Dover.

Dierenconsult voor in het kwartaalblad Paraview

Geachte Mevr. Dover
Onze Duitse Herder Quint van 9 jaar, met 14 maanden kregen we diagnose zware HD, hij zou geen 2 jaar worden. Met speciale voeding en verzorging is hij nu dus 9.Wat hij altijd al heeft gedaan is zijn kleden waar hij op ligt letterlijk op eten. Mijn vraag waarom hij dat doet, misschien van de pijn?
Met vriendelijke groet, Loes de Brouwer.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Beste Loes
Wat is deze mooie hond een lieverd en mooi van uitstraling, genieten dus. Maar wat een wonderlijke tik heeft hij, logisch dat jullie je af vragen wat is er toch met onze Quint aan de hand. Liefde ontvangt hij genoeg, hij wordt ook voldoende in beweging gezet hoewel hij aan de luie – trage kant begint te worden – zeer alert is deze boy, heel mooi. Toch voelt het ook of dat hij huid irritatie heeft, dus er kriebelt regelmatig iets onder zijn vacht, wat zijn stemming bepaalt waardoor hij soms knorrig/rusteloos lijkt, net of hij ontevreden is.
Het alleen zijn in jullie woning als huisdier is ook zo iets, hij accepteert het maar toch……..
Ook ervaart hij jou Loes als weg kruipen voor de realiteit en dan je irritatie maar voor je houden in plaats van te ventileren en dat maakt je nog al eens ongelukkig ook al heb je samen met je man een fijne relatie, maar de problemen van anderen trekken jullie je allebei flink aan, te veel zelfs en dat vraagt aandacht, vindt Quint net zo als samen meer praten met elkaar. Al met al is zijn lichamelijke ongemak HD een flinke boosdoener, ondanks de vele liefde die hij krijgt van jullie. Zijn kleden op eten is puur frustratie en ondeugendheid, tip; spuit iets op zijn kleed wat vies smaakt… ………..en geef hem vaker iets te kluiven……… ook nog meer beweging zal hem goed doen om de antistoffen uit zijn lichaam te verdrijven want die spuit die hij krijgt geeft bijwerkingen.
Succes lieve mensen met jullie lieverd Quint en geniet van en met elkaar.
Sonja Dover Medium voor Mens & Dier & Bedrijf

Beste Karin
Zo, ik zit er voor en zal mij als eerste afstemmen op Timo de zwart witte kater, de kater die zeer eigenwijs is en argwanend staat tegenover de mens en het dier om zich heen.
Je voelt bij hem een waakzaamheid, alertheid die heel scherp is, als ook zijn angst voor het onbekende.
Stevige dieren in haar nabijheid zoals Luna is voor hem helemaal niks, want dan moet hij zich schrap zetten tegen kracht en dat heeft hij veel moeten doen in zijn verleden, pesterijen en in zijn slaap plagen door hem steeds te laten schrikken of aanraken of zelfs treiteren met het eten, staart trekken en opsluiten/weg jagen……….
Een kater die het liefst alleen bij zijn baas/bazen in huis zou moeten zijn om onvoorwaardelijke aandacht en de vervelende herinneringen weg te krijgen en weer opnieuw in eigen kracht te kunnen staan, het is dus geen kat die samen met meerdere wil zijn, zo is in eerste instantie zijn houding.
En toch voelt het of deze lieverd wel in een team van andere katten en poezen zich kan en wil verplaatsen, het zit wel in hem.
Een jong katje/poesje bij hem zou ook wonderen kunnen doen waardoor Timo zijn andere geaardheid kan laten zien n.l. zachtheid en zorg……..
Maar hij is nu bij jou Karin en jij wilt graag deze twee door een deur zien te krijgen, dan zal je dus heel veel geduld moeten opbrengen want zoals het nu is zal het naar mijn inziens niet echt lukken, samen. Helaas.
Het gaat om het welzijn van de dieren, Timo groeit het makkelijkst op in een kinderloos gezin waar veel aandacht voor hem is en veel ruimte om zowel binnen als buiten te zijn, dat is wat ik erover mee kan geven, lieve vrouw.
Dan stem ik mij nu af op poes Luna, een stevige karakter volle poes die niet zo goed heeft begrepen waarom zij door Timo zo aangevallen wordt, oké, – roedel gedrag- ik zie dit niet zo bij Timo en dus Luna ook niet, zij voelt en weet dat er meer is en wil graag helpen of wat dan ook en zocht contact, wat Timo als bedreiging heeft ervaren, helaas.
Luna is een poes die onzeker is geworden via de vorige eigenaars, 2 adresjes al gehad en wil warmte aandacht en acceptatie en daar heeft ze veel last van, dus bij deze poes zal je altijd een huis mogen zoeken waar gezelligheid en harmonie is en vooral mensen om haar heen, alleen zijn is niet haar sterkste kant, snap je.
Tja, Luna is een poes die wel steeds beter in haar vel komt te zitten maar toch faalangst en verlatingsangst heeft en dat is niet zomaar weg te denken, je mag haar in een gezin zetten waar optimale dieren liefde aanwezig is dan zal zij het reuze naar de zin hebben en haar angst ietwat meer voor verlating verliezen, een poes die neiging tot luiheid en dik zijn heeft, beweging is en zal goed voor haar zijn.
Dit Karin is wat ik er uit haal via de foto’s van Timo en Luna, twee prachtige dieren die het wel moeilijk met zich zelf hebben en dus met elkaar moeilijk kunnen leven, het zij zo.
Jij weet precies hoe hier naar te handelen, dat vertrouwen heb ik wel in jou, dus ik wens je heel veel wijze momenten om juist te handelen.
Een lieve warme groet van mij, en ik stuur de foto’s weer retour naar jou terug.

Sonja Dover Medium

Beste Angelique
Dat je een dieren liefhebster bent is helder en duidelijk en mooi, daar geniet Tibby ook erg van, hij voelt jouw liefde en genegenheid voor hem, dus dat zit wel goed.
En ja, zij heeft een behoorlijk rugzakje en voelt zich erg vaak onveilig, zodra er vreemde geluiden en andere mensen in haar buurt komen.
Tibby zou eigenlijk in een rustige stille achteraf plek op een boerderij moeten leven, om zo de rust weer terug te vinden in zich zelf, ondanks dat ik wel het idee heb dat dit heel lastig zou zijn om dat te kunnen bewerkstelligen.
Ook is Tibby heel kort gehouden qua rennen en actief mogen zijn, dat zit nu in het systeem opgeslagen, niet actief mogen zijn en niet vrij uit mogen gaan, zodra er mensen in de buurt komen denkt Tibby “O jee ik mag weer niks” en slaat de angst enorm toe, zo wie zo is deze prachtige hond angstig voor alles en heeft op die manier een trauma opgelopen die niet zomaar weer weg gaat, dat vraagt om een heel speciale behandeling van een behoorlijk lange tijd.
Het is een hond die absoluut liefde in zich heeft maar zo is geworden door de mensen die hem weg hebben gedaan en zij is ook vreselijk gepest/ geslagen, dus kinderen ziet zij absoluut niet meer zitten, is daarnaast ook jaloers en dat spijt mij vreselijk voor jou.
Een nieuwe opvoeding zou kunnen helpen onder begeleiding, wat wel veel geld zal kosten……
Ook is in haar systeem veel natuurlijke actie aanwezig die zij kwijt wil, rustige muziek en veel praten tegen haar, hoe blij jij met haar bent en dat het oké is hier te zijn tot haar oude dag, zou kunnen helpen, maar ik verwacht dat je dat al doet….
Help haar door je handen regelmatig op ’t koppetje te leggen en op haar staartbeen, onder aan de rug, het geeft haar rust en vertrouwen van jou en dat heeft ze hard nodig.
Beloon haar als ze de dingen goed doet maar geef haar ook een hint als het niet goed gaat en wees dar absoluut consequent in.
Geef haar jouw vertrouwen dat het goed komt, samen maar dat je het wel moeilijk vindt en haar hulp erbij nodig wil hebben, vertel haar dit ook regelmatig.
Ze moet echt 4 a 5 maal per dag er uit en ravotten en flink lopen, dat doet haar goed en geeft haar ook het gevoel dat er aandacht naar haar toe gaat naast wat je haar al geeft binnenshuis,
Weet dat dit nog wel eventjes kan duren voordat ze gewend is aan alles en vertrouwen heeft gekregen dat ze mag blijven bij jou, dat heeft ze nu nog steeds niet, ze voelt dat je twijfelt om haar te behouden en dat is lastig voor d’r.
Ze is een gezonde lichamelijke hond die trainingen absoluut met jou aan kan en ook nodig heeft om te leren en te groeien, naast dat dit ook leuk is en een hechte band zal geven.
Nogmaals beloon haar als ze luistert en vertel haar dat dan ook.

Tibby past wel heel goed bij u qua karakter, eigenzinnig en duidelijk een eigen wil hebben maar wel mensen niet direct in je hart sluiten, eerst bewijzen dat men het goed meent dan pas gaat het hartje open, dus Tibby is wel op z’n plaats bij u Angelique.

Dit is wat ik u mee wil geven over deze mooie hond die veel zorg en aandacht van je vraagt.
Heel veel liefde geduld en genoegen samen, met een warme groet,
Sonja Dover Medium

Dierencolumn voor het tijdschrift Paraview geschreven door Sonja Dover Medium

Beste Sonja
Luna is een Shih-Tzu teefje, geboren op 18 januari 2005. Ze heeft vastzittende wervels, ze eet haar hele leven poep (alle soorten behalve van paarden), ze kan heel moeilijk ontspannen en houdt alles in de gaten. Ze is heel bang voor harde geluiden en dat lijkt erger te worden. Ze likt elke ochtend mijn handen en gezicht en ook overdag. We lopen altijd heel veel maar dat wil ze nu niet meer. Ik wil Luna een zo comfortabel mogelijk oude dag kunnen geven en vraag u wat u hier allemaal over doorkrijgt. Groetjes Arjenne.
Beste Arjenne
Wat een schat van een hondje – jouw kindje – en heb je al velen jaren bij je, maar wat is Luna bezorgt om jouw welzijn, dat laat ze me in alle toonaarde zien en voelen, heel lief en heel lastig voor haarzelf. Ze pakt veel over van jou en blijft moeilijk bij haar zelf maar dat is ook wat ze jou voorspiegelt, jij bent snel helemaal in een andere persoon verdwenen en blijft altijd maar bezig met van alles en nog wat.

Haar lichamelijke rug klacht is in goede behandeling, ga daarmee door en tja poep eten vindt ze lekker en het geeft ook bepaalde vitaminen die ze niet zelf aan kan maken.
Hoe meer u uw rust neemt hoe meer zij dit ook zal doen, dus kijk eens wat u dagelijks kan veranderen in uw dag ritme om meer en meer rust te nemen, stilte te omarmen zodat uw gespannenheid kan afnemen, dan kan Luna meer bij haar zelf blijven en u ook.
( Eventueel een mooie dieren CD heb ik te koop voor u, wat dieren rust geeft maar u ook! )

En inderdaad harde geluiden maken haar angstig, hou haar lijfje vast met beide handen om haar te ondersteunen in die angstige momenten, net als bij onweer etc. zodat ze zich door u gesteund voelt.
Probeer het wandelen wel te blijven doen maar dan in kleinere porties en natuurlijk na afloop even spelen met elkaar, en besef steeds meer dat deze lieve Luna ook ouder aan het worden is en daardoor minder energie krijgt, maar wel in beweging moet blijven maar dan aangepast. Met warm weer heel vroeg even wandelen en als het afgekoeld is opnieuw even een korte wandeling, net als bij mensen eigenlijk en geef haar ook koele drankjes om haar lichaam af te laten koelen……..

Al met al beste Arjenne is Luna blij met u en is ze u dankbaar, maar wees minder snel bezorgd om haar welzijn, blijf gewoon alert, ze redt het prima en zal zeker een fijn verder leven met u mee willen blijven maken. Wees blij met elke dag samen en regel voor u zelf ook meer en meer ontspanning en gebruik daarvoor ook muziek om te relaxen.

Warme groet en geniet van wat er is.
Sonja Dover Medium voor Mens & Bedrijf & Dier

Dieren Column voor Paraview.

De Witte Wolf
Al wandelend in het Halderse Bos in Brabant kom ik een grote witte wolf ( kruising Golden Retriever – Herdershond – Wolf) tegen
met z’n baasje.
De hond komt dicht naast mij lopen en z’n baasje begint te vertellen over z’n leven;
zijn teleurstellingen en z’n drank gebruik, hij zou het zo graag anders willen en verlangt
naar stilte, zegt hij mij……..laat er nu net een bank staan in de verte……
Ik loop er naar toe met de hond, die direct bij het zitten op mijn voeten gaat liggen en z’n baasje ploft naast me neer.
Nog wat verhaaltjes vertelde de man mij en opeens begint de witte wolf geluid te maken en ik versta
dat ik zijn baasje stil moet zien te krijgen……
‘k Vertel de man wie ik ben en nodig hem uit met mij samen hier in het bos te gaan mediteren.
Dat wil hij heel graag en via geleide meditatie komen we beide tot stilte, tot rust in ons hoofd.
De mooie witte hond gaf dit signaal over zijn baasje en het was fijn om dit samen te doen
zo midden in dit grote stille bos.
Opnieuw leerde ik dat je altijd mag luisteren naar je ingevingen, en er naar mag handelen waar je ook bent.
De dieren helpen ons daarbij als je er maar naar wil luisteren.
De witte wolf en z’n baasje vervolgen weer hun weg en ik blijf rustig zittend nagenieten op de bank.
Het was een mooie bijzondere ontmoeting.
En zo beste Paraview lezers vertel ik u een stukje beleving uit mijn leven als Medium.
Heeft u ook zo’n bijzonder verhaal over uw dier, schrijf het mij en wie weet plaatsen we het
in dit blad.
Mocht u een vraag hebben over uw dier, dan hoor ik dat ook graag, het antwoordt voor u komt alleen in
dit blad te staan.
Zorg goed voor uzelf en uw dier en luister goed wat uw dier u heeft te vertellen.

Een sprankelend 2017 wens ik u toe met een warme groet.

Sonja Dover
Medium voor Mens & Bedrijf & Dier

Beste Sonja

Mijn 17 jarige hond Morena heb ik in moeten laten inslapen omdat ze ziek was, ze gaf haar eten iedere dag over. Ik heb hier schuldgevoel over, mijn vraag is nu “hoe gaat het met Morena en maakt zij het goed”. Groetjes van C.I.
Beste C.I., wat is dat toch moeilijk om afscheidt van je dier -je kind- te nemen, na zo’n lange mooie periode samen met nog meer dieren in jouw huis geleefd te hebben, dat doet pijn en heeft tijd nodig. Neem die tijd en maak een plakboek met mooie foto’s van jou en haar en zie het als een “afscheid – verwerking” en steek elke dag voor jezelf en jouw lieverd een kaarsje aan, om rust en troost te vinden. Morena heeft nu geen ongemakken meer met het lichaam, ze was oud en op, het is goed zo en zoek daar je vrede mee C.I.
Ook vraag je hoe het met het wonen zit, wel dat zit wat lastig.
Jouw buren hebben problemen met hele andere dingen en reageren dit wel op jou af, helaas, en toch bedoelen ze het goed, weet dat.
Ga door met contact te houden en zoek enkele dieren verenigingen op,waar je contact kan maken met dierenvrienden, want daar zit jouw sociaal contact als ook dat je actief zou kunnen worden in de dieren wereld, is de moeite waard en je spreekt ook andere mensen over hun dier(en), dat zal jou goed doen, lieve dieren vriendin.
Heel veel liefde en kracht voor jou met een lieve warme groet,
Sonja Dover Medium.

Beste Sonja

Ik heb pas geleden een grote klap te verwerken gekregen omdat ik in twee maanden tijd 2 hondjes heb moeten verliezen en dat geeft veel verdriet. Romy is 15 jaar geworden en Peddy 7 jaar, hoe gaat het nu toch met ze en wat kan u over ze doorgeven.
Vriendelijke groet, P.D.
Beste P.D., ook jij hebt een groot verdriet te verwerken gekregen en dat is niet zomaar rustig in je lijf en hoofd, dus neem s.v.p. veel tijd en ruimte om dit een plekje te geven, wat je zeker zal gaan lukken op den duur, lieve vrouw.
Romy heeft wel een rust over zich, hoor ik, en dat is mooi, ze was al een tijdje niet zo fit meer en kon het allemaal niet zo meer aan, het is goed nu, zegt ze. Peddy echter was actief en een blije hond maar ietwat lui aan het worden, eigenlijk deed ze mee met Romy, de lieverd, net of dat ze zich wilde aanpassen en dat deed ze ook, ze waren heel lief met en naar elkaar en naar jou en je familie/vrienden, heel mooi. Peddy wilde niet zonder haar vriendinnetje en ze had wat last van haar luchtwegen/hart? vertelt hij mij, en is heel blij met de periode die hij heeft mogen beleven in een heel fijn gezin met aandacht en liefde voor mij en Romy. Zorg dus goed voor jezelf en weet dat deze dierenvriendjes heel blij zijn met wat jij ze hebt kunnen geven.
Ook jij heel veel liefde en kracht met een lieve warme groet,
Sonja Dover Medium.

Dierencoumn geschreven voor ParaView door Sonja Dover

Beste Diana

Wat een prachtig dier is de negen jarige Mitchell, en wat zit hij goed in zijn vel, kijk maar naar zijn vacht, hij wordt omringd door lieve mensen en mede daardoor heeft hij ook een lief en open karakter, maar ja het is en blijft een dier met een eigen willetje en dat is prima.
Waarom hij zo trekt in het begin met het uitlaten heeft vooral te maken met jou gehaast zijn. Weet je Diana als jij hem kort aan de lijn houdt en hem strak naast jou laat lopen en hem constant vertelt dat hij naast jou moet blijven lopen en hem beloond als dit ook gebeurt, zal hij dit commando gaan begrijpen, maar nu trek jij hem terug en je toon is niet rustgevend voor hem, dus begrijpen doet hij het niet wat hij fout doet.
Let vooral bij het uitlaten dat jijzelf rustig moet zijn en het als een plezierig iets mag ervaren om samen naar buiten te gaan, dat ben je een beetje kwijtgeraakt, zullen we zeggen, pak dit weer terug, dan kan je dit ook overbrengen op de hond.

Bij jouw vader is het iets minder, maar jij zult dus je vader moeten leren hoe jij dit nu wil doen en zo heeft je vader dit over te nemen, anders is het uitlaten alleen aan jou besteedt in de toekomst, wil jij dit probleem niet meer meemaken.
Het is dus af te leren Diana als jij maar consequent bent naar Mitchell en dat verdient hij ook, toch! Vooral duidelijkheid en allemaal het zelfde commando geven is wat er nodig is voor deze lieverd die anders het niet meer begrijpt wat de bedoeling is.

Mitchell verwacht verder dat er eenduidigheid in zijn leven plaats zal vinden en dat hij als hond wordt behandeld en niet als een troeteldiertje die door jullie verwend mag worden via te veel…. te veel toe laten……. Let daar goed op en geef hem alleen in jouw huis op de zelfde tijd zijn eten en niet tussendoor of elders.
Ook mag er meer gewandeld worden, trainingen samen doen, hij wil dat jij dieper in jezelf gaat kijken om je gevoeligheid via je handen beter te kunnen ontwikkelen en dat je als single het plezierig hebt met jezelf en je vrienden, want je sociaal leven mag beter, beste Diana.
Mitchell is erg begaan met jouw lot en voelt zich heerlijk thuis bij je maar samen meer ondernemen is wel wat hij graag zou willen, er is te weinig actie, ervaart Mitchell.
Als ik naar jouw moeder kijk zegt Mitchell, dan zijn de commando’s te vaag. En daar zit het hem in, de hond ervaart te weinig of nauwelijks uitdaging van je moeder, dus is zij niet interessant genoeg, zegt de hond, maar hij ervaart haar wel als een lief mens en aanvaart wie zij is, dus jouw moeder kan dit veranderen naar Mitchell, als zij dat ook wil natuurlijk, want op zich is het allemaal prima tussen deze twee.
En zo beste Diana wens ik je samen met Mitchell veel plezier ook samen met je ouders en de hond en geniet vooral van en met elkaar, maar wees duidelijker allemaal en luister goed naar je gevoel Diana. En help je ouders jouw commando over te laten nemen, zodat Mitchell begrijpt van iedereen wat er van hem verwacht wordt.
Veel licht en liefde en warmte op jouw pad.

Sonja Dover Medium

ONRUST

Column geschreven voor ParaVisie door Sonja Dover op 11-11-2015

Het is midden in de nacht en mijn hoofd wordt steeds helderder, zoals dat wel vaker ’s nachts bij volle maan en nieuwe maan gebeurd. Een van de voordelen en nadelen van Medium zijn.
Verleden week kwam er een echtpaar naar mij toe met de vraag, waarom hun kindje van 1 ½ jaar zo slecht slaapt, en dat is al even bezig. Er is geen ziekte of iets dergelijks gaande, vertelde ze mij.
Wel, ik stemde mij af op het kindje via de foto en luisterde wat mij doorgegeven werd.
“Het bed waar in geslapen wordt staat niet op de goede plek in de kamer daar door het kindje kan haar energie niet voldoende kwijt. Ik raadde de ouders aan het bedje te verplaatsen in de buurt van het raam zodat er veel meer licht is tijdens het slapen en ook raad ik de ouders aan een rustig steeds dezelfde muziekje op te zetten tijdens dit soort onrustige momenten, zodat hun kindje kan wennen aan een ondersteuning via steeds de zelfde muziek en aan een van de ouders in haar slaapkamer, zodat ze kan leren zich anders te ontspannen binnen de slaapkamer muren”.

Energie kwijt raken is voor het ene kind, spelen met een auto of pop, maar voor een ander kind is ravotten de beste oplossing. Dit kindje had hulp van een van de ouders nodig, namelijk; “ liggend op de rug met de benen omhoog fietsen tegen de handen van papa of mama en geluid erbij maken om te ontladen”.
Van de week kreeg ik een email met de mededeling dat het kindje beter slaapt, het bed is ook anders neergezet.
Het raakt me, dat zo’n simpele formule werkt bij dit kindje en dat de ouders ook echt proberen hun kindje te helpen en er alles aan doen om de gevoeligheid die dit kind bezit normaal te vinden en er ook handen en voeten aan willen geven.
Want dat was er wel aan de hand, het kind is een zeer gevoelig en pikt heel veel op van de ouders en de geestelijke wereld, waar ze, zo klein als ze is, van geniet maar ook geen ontspanning hier door kon vinden en mede daardoor ’s nachts onrustig werd, dus hulp van de ouders was hard nodig.
Hele nuchtere ouders overigens die gelukkig open staan voor “er is meer tussen hemel en aarde”.
Energieën kunnen behoorlijk heftig kunnen zijn, of die nu van jezelf zijn of van een ander, het is heftig.
Zo’n klein kindje weet daar niet altijd goed raad mee, en zeker niet als het volle maan is.
Meestal weten wij volwassenen er wel handen en voeten aan te geven, maar kinderen, vooral hele kleine kinderen weten zich daar dus geen raad mee.
Ze voelen en beleven veel, pakken van de ouders het nodige op, krijgen ’s nachts ingevingen of uittredingen.
Nou nou nou……….heftig hoor.
Ouders die daar niet open voor (willen) staan, laten eigenlijk hun kindje goed in de kou staan en creëren op deze manier een kind wat een gevoel mee krijgt;
ik mag er niet zijn zoals ik ben.
En dat is lastig. Maar als je kamer waar je bed in staat ook nog eens op een zeer energieke plek staat, dan blijf je dus onrustig.
Al met al wordt er nu volop samen gewerkt om dit gevoelig kind in het gezin een waardig plekje te geven en te ondersteunen, begreep ik uit hun email.
Veel mensen, zullen dit herkennen, dat onrustig zijn, vooral ’s nachts en zeker bij volle en heldere maan. Maar ook zullen veel mensen herkennen, dat je vol met van alles en nog wat zit en daar ’s nachts wakker van blijft.
Veel mensen zullen ook intuïtief aanvoelen dat hun bed niet goed staat of dat de sfeer in de slaapkamer niet prettig genoeg (meer) is.
Ja, dat zijn van die dingen als je gevoelig bent……..
U weet dat u er iets aan kunt doen, dus handel er dan ook naar………..
Ga schrijven of tekenen ook al is het midden in de nacht,
het moet eruit…………
Mijn Gids/Bron wil dat ik in ieder geval niet blijf woelen in mijn bed maar toegeef aan wat ik voel om te doen, namelijk opschrijven.
Gelukkig staat mijn bed op de goede plek in onze slaapkamer, maar als er is een heldere maan is komt er flink wat energie in mij los die ik handen en voeten moet geven.
Dus als ik toegeef en op schrijf, krijg ik weer meer ruimte in mijn hoofd, en dat lucht op en vervolgens wordt ik er nog rustig van ook, heerlijk toch.
Wat ben ik blij dat ik steeds beter geleerd heb te luisteren naar mijn ingevingen/gevoel.
Ik wens u allemaal heel veel momenten met ontladingen en ontspanning toe……….
Geef toe aan wat je voelt en handel er naar.
Een fijne maand toegewenst.
LICHT, LIEFDE & KRACHT, SONJA DOVER MEDIUM

De Grote Witte Hond

Column voor ParaVisie geschreven door Sonja Dover op 31 oktober 2016

grotewittehondk Werd wakker met een heel sterk gevoel om naar het bos te gaan in Brabant speciaal naar het kleine plaatsje Halder, waar ik nog al eens vroeger kwam om daar al lopend te mediteren in een schitterend mooi en rustig smal wandelpadje in een heel mooi groot bos.
Moet je voorstellen midden in dat bos loopt een heel smal kronkelend klein dijkje en juist daar loop ik mijn loop – meditatie, je gaat daar vanzelf langzaam lopen en dat zie ik ook andere mensen doen, echt geweldig…….
Het is een prachtig bos wat vanaf ’s Hertogenbosch begint en zo uitloopt naar Vught en Sint Michel Gestel waarin ook nog een prachtig kasteel staat, een bos met daarin ook nog een lei lijn lopend (energie banen)………een spiritueler bos kan je niet bedenken.
Onder de St. Jan in ’s Hertogenbosch loopt dus een kruising van deze lei lijnen o.a. uitlopend naar dit bos.
Het is een zuiverend hoog energetisch spiritueel gebied wat duidelijk voelbaar is door mens & dier.

Dus afgelopen zondag loop ik daar samen met Henny te wandelen en we doen uiteraard ook dat leuke dijk paadje midden in het bos aan, om daar stil en rustig ademhalend, langzaam lopend te genieten van wat er voelbaar is……..het ging weer diep vandaag.
Aan het eind van het pad, lopend naar beneden, staat een bankje en ik ben daarop gaan zitten om alles even rustig tot me te laten komen.
Plots loopt er vlak langs mijn benen, nog net niet op mijn voeten lopend een hele grote witte hond, kruising tussen een Golden Retriever en een Witte Herder, en zegt niets tegen mij, maar ik merk haar wel op natuurlijk, ze draait zich om en loopt weer terug vlak langs mijn benen en zo begon ons gesprek met haar en de bijzondere aardige honden eigenaar.
Ons gesprek liep via de mooie hond met een heel bijzondere naam, Sila.
We spraken over de energieën die hier zo goed voelbaar zijn en de bijzondere ontmoetingen die deze man altijd heeft als hij bij dit bankje komt, het hele jaar door. Zo opvallend vond hij het.
De hond begint te vertellen aan mij wie zijn baasje eigenlijk is, dus ik vertel de man dat ik honden kan verstaan omdat ze tegen mij praten en ik deze gave bezit………en zo brachten we enige tijd pratend met elkaar door, uitwisselend over onze energieën die we hier voelen en wat we er zo mee doen in ons dagelijks leven. Al die tijd ligt de hond rustig langs mijn benen en blijft daar tot wij uitgesproken zijn, heel boeiend.
De man verteld bij het afscheidt, dat als wij over de brug terug lopen naar onze auto, waar de rivier de Dommel onderstroomt, ook een plekje weer is met bankjes en dat hij daar ook van die bijzondere momenten met mensen beleefd en mensen daar ook zomaar iets neerleggen, een Budha of een plant of een mooie steen en nodigde ons uit om daar straks ook even naar toe te gaan, wat wij dus ook inderdaad gingen doen.
Al lopend naar dat plekje, de man ging weer zijn eigen weg met de witte hond, kwamen we aan bij de bankjes met bijzondere dingetjes.
Naast een van die banken, een Maria beeld, wat steentjes en wat mooie bloemen, lagen er inderdaad spulletjes………we zijn erbij gaan zitten al uitkijkend op het bos en de rivier de Dommel…….
Opnieuw weer een schitterende plek…….Ik kreeg een kippenvel gevoel en voelde het verlangen opkomen om opnieuw weer in dit gebied te willen komen wonen………ook Henny er vaarde deze gedachte om terug te keren naar Brabant………ook al wonen we nu heel fijn in Katwijk aan de zee………
Plots, uit het niets komt opnieuw weer die grote witte hond naar mij toe lopen en langs mijn benen lopend om weer niets te zeggen met erachter aan die aardige man……….En opnieuw raakte we weer in gesprek met elkaar en hij vertelde dat het kasteel wat rechts aan de overkant langs de Dommel ligt, waar wij ook op uitkeken, een heel spiritueel kasteel is.
Al vanaf 1700 gebeurde daar altijd hele bijzondere dingen in dat kasteel, het is nu al heel lang een spiritueel centrum en in het bezit van particulieren mensen die daar ook zijn komen wonen en het zelf hebben gerenoveerd. Een prachtig statig gebouw op een speciale plek, namelijk op een krachtige lei lijn. De kruising van deze lei lijnen lopen namelijk onder de Sint Jan in ’s Hertogenbosch, vandaar deze krachtige lei lijn, hier in het bos en kasteel.
Terwijl de hond opnieuw weer langs mijn benen komt lopen zie ik links van mij een mooi bruin paard (merrie)staan die alleen maar naar ons kijkt en niets zegt………ik voel haar energie en loop naar haar toe en zij loopt weg, maar er komt nog een paard (hengst) aan lopen in die zelfde wei en maakt wel contact met mij, ik mag haar aanraken en we praten zo samen en dan komt de merrie er ook bij staan, op dat moment begint de hond te blaffen en wil in de aanval………De merrie reageert heel Cool en kalm en wordt er niet koud of warm van, maar de hengst reageert met zijn kop buigend over het hek naar de witte grote hond en de hond reageert niet op hem maar blijft naar de merrie blaffen en agressief doen.
Ik zie dat allemaal zo eens aan en snap eerst niet waarom de hond zo reageerd, opeens heeft de man genoeg van het geblaf en neemt de hond mee om rustig op een bankje met de hond te gaan zitten praten, ver weg van de 2 paarden.
Ik blijf staan en vraag aan de merrie wat er aan de hand is en ze zegt dat ze nu wel contact met mij wil maken en ik mag haar nu ook aanraken en dat doe ik ook, ook de hengst komt erbij en beide knuffelen mij en ik voel me heel dankbaar en blij en intens gelukkig…………en dan te bedenken dat ze mij als klein kind bang hebben gemaakt voor paarden en die paarden toen opgehitst hebben om mij als klein kind angst aan te jagen, schandalig…… Kippenvel over mijn hele lichaam tijdens deze bijzondere begroeting van de paarden…..en rustig lopen de beide paarden weer terug de wei in, mij achterlatend met mijn gedachten, want de merrie vertelde mij dat ik afstandelijk en uit contact soms treedt en dat de witte hond daar niet zo goed tegen kan, dat liet ze mij en de hond zien.
Maar ook de man moest dit ervaren om de hond mee weg te nemen en de hond opnieuw weer aandacht te geven.

Waarom: lange tijd kreeg ik eerst aandacht van zijn baasje en daarna de twee paarden en dat was voor de hond teveel en werd daar boos om…….Zo ook in het dagelijks leven van deze man die vaak dit in zijn leven meemaakte, afstand en nauwelijks contact met het vrouwelijk schoon terwijl zijn verlangen er wel is om met een vrouw een mooi leven te willen hebben….
Ik verwonderde mij over deze gedachte die zo bij mij binnen stroomde over mezelf en realiseerde mij dat ik afstand van mensen neem als ze te opdringerig bij mij overkomen en dat dit niet warm en aardig of liefdevol er uit moet zien…..fijn, weer wat geleerd, want open blijven staan om te groeien is en blijft belangrijk in het leven…….

Wat leren de dieren ons mensen toch veel, heel dankbaar voor deze les met de twee mooie bruine kleine paarden met prachtige witte manen en de grote witte mooie hond.
Nadat de hond weer rustig was geworden en de paarden ook weer op zich zelf waren, bleven de man en ik, Henny ging even alleen nog wat wandelen langs de rivier de Dommel, rustig opnieuw naast elkaar zitten op de bank en hij vroeg mij of ik ook mediteerde.
Ik vertelde hem hoe ik dat deed en legde hem dat uit, waarop wij gezamenlijk een meditatie deden, op het bankje met allemaal mensen die daar ook rond liepen, het was een moment van eenwording en stilte, heel sereen.
De man vertelde na afloop van deze stilte vorm dat hij dit prachtig vond en wilde daar aan gaan werken en had volop het vertrouwen dat hem dat zou gaan lukken samen met zijn grote witte hond, zijn vriendje.
We bedankten elkaar voor deze ontmoeting met de woorden….
Dag vriendin….
Dag vriend….
Dag mooie witte hond……
Tot een volgende keer….Waar en wanneer dan ook.
En zo ging ieder weer onze eigen weg.

Als er een hond op mijn pad zal komen is het vast zo’n mooie grote witte hond, want het verlangen is er al een tijdje bij mij……….Als ook het willen veranderen van wonen,
over 2 jaar of zo, opnieuw weer in een rustige bos omgeving door te brengen, waarin stille spirituele meditatie vormen & paranormaliteit centraal komen te staan.
Vooruitziende blik over mijn eigen leven………. als ik nog ouder mag worden, in dienst van mijn Gids en begaafdheid, samen met Henny die haar begaafdheid in Music Design klanken om mag zetten, om mens en dier daarin van dienst te zijn.
Dankbaar voor dit inzicht via de Grote Witte Hond, eindig ik dit verhaal.

Geschreven op 31 oktober 2016 door:
Sonja Dover, Medium voor Mens & Bedrijf & Dier……….www.sonjadover.nl

Introductie columnist bij ParaVisie: medium Sonja Dover

Geschreven op 27 november 2015

sonjadoverbreedMedium Sonja Dover is al vanaf de begintijd verbonden aan ParaVisie. Vanaf heden zal zij geregeld een column plaatsen op onze site.

Voor diegenen die Sonja niet kennen, stellen wij haar graag voor. Medium Sonja Dover werkt als zelfstandige vanaf de jaren tachtig vanuit haar diepere dimensie. Voor zowel particulieren als bedrijven en ook het dier. Door het volgen van trainingen en opleidingen op dit gebied ontwikkelde zij zich ten volle.

Sonja is een ervaren Adviseur en Persoonlijke Coach. Ook begeleidt zij (spirituele) huwelijken, maar tevens rouwrituelen op de door jou uitgezochte locatie in binnen- of buitenland.

Sonja Dover is in Amsterdam geboren uit Surinaamse ouders. Veel mensen heeft zij in al die jaren mogen helpen, door hen inzicht en handvaten te geven rondom de gevraagde situatie, zodat men weer verder kon. In haar praktijkruimte ontvangt zij nog steeds regelmatig mensen om met haar warmte en vriendelijkheid mediamiek liefdevol te kunnen ondersteunen. Sonja werkt vanuit rust en neemt de tijd voor je. Kwaliteit en verantwoordelijkheidsgevoel zijn haar drijfveren. Respect en vertrouwen zijn erg belangrijk binnen haar werkwijze. Vanzelfsprekend is jouw privacy gegarandeerd.

In de loop der jaren heeft Sonja aan veel activiteiten deel genomen, zoals het tv-programma Het Zesde Zintuig, jaarlijks de Jaarvoorspellingen voor het tijdschrift ParaVisie, diverse activiteiten voor RTL4 en op de radio. Regelmatig is zij nog steeds op tour door Nederland met de Pasar Malam Istimewa Groep van Marcel & Hans, zie link agenda/activiteiten op haar website. Al enige jaren verzorgt zij een dierencolumn in het kwartaalblad Paraview over ‘Dieren en hun baasje’.

Al met al is Sonja nog steeds volop actief. Dat is wat zij wil en waar ze voor leeft…: haar roeping om mens en dier actief te ondersteunen met haar mediamieke begaafdheid. Regelmatig schrijf zij verhalen, gedachten of gedichten, die meestal door de volle maan geïnspireerd worden. Deze inspiratiebron is uniek voor haar, omdat ze zich zelf geen schrijfster vindt, maar wel tekst hoort in haar hoofd en daar handen en voeten aan blijft geven. Vooral ook de reacties en herkenning over het geschrevene moedigt aan om door te gaan…

Liefde, Licht & Kracht,
Sonja Dover

Energie kwijtraken

Column voor ParaVisie geschreven door Sonja Dover

energiekwijtrakenSonja Dover – ParaVisie column 1

Het is midden in de nacht en mijn hoofd wordt steeds helderder, zoals dat wel vaker ’s nachts bij volle maan en nieuwe maan gebeurd. Eén van de voor- en nadelen van een Medium zijn. Verleden week kwam er een echtpaar naar mij toe met de vraag waarom hun kindje van anderhalf jaar zo slecht slaapt, iets dat al even bezig is. Er is geen ziekte of iets dergelijks gaande, vertelden ze mij.

Ik stemde mij af op het kindje via de foto en luisterde wat mij doorgegeven werd. “Het bed waarin geslapen wordt, staat niet op de goede plek in de kamer. Daardoor kan het kindje haar energie niet voldoende kwijt. Ik raadde de ouders aan het bedje te verplaatsen in de buurt van het raam, zodat er veel meer licht is tijdens het slapen. En ook raad ik de ouders aan een rustig, steeds hetzelfde, muziekje op te zetten tijdens dit soort onrustige momenten. Zo kan hun kindje wennen aan een ondersteuning via steeds dezelfde muziek en aan een van de ouders in haar slaapkamer, zodat ze kan leren zich anders te ontspannen binnen de slaapkamermuren.”

Energie kwijtraken is voor het ene kind spelen met een auto of pop, maar voor een ander kind is ravotten de beste oplossing. Dit kindje had hulp van een van de ouders nodig, namelijk ‘liggend op de rug met de benen omhoog fietsen tegen de handen van papa of mama en geluid erbij maken om te ontladen’.

Van de week kreeg ik een email met de mededeling dat het kindje beter slaapt, het bed is ook anders neergezet. Het raakt me dat deze eenvoudige doorgegeven formule werkt bij dit kindje. En dat de ouders ook echt proberen hun kindje te helpen en er alles aan doen om de gevoeligheid die dit kind bezit normaal te vinden en er ook handen en voeten aan willen geven. Want dat was er wel aan de hand: het kind is zeer gevoelig en pikt heel veel op van de ouders en de geestelijke wereld, waar ze – klein als ze is van geniet. Maar ze kan ook geen ontspanning hierdoor vinden en mede daardoor werd ze ’s nachts onrustig, dus hulp van de ouders was hard nodig.

Hele nuchtere ouders overigens die gelukkig openstaan voor ‘er is meer tussen hemel en aarde’.
Energieën kunnen behoorlijk heftig zijn, of die nu van jezelf of van een ander zijn, ze zijn heftig. Zo’n klein kindje weet daar niet altijd goed raad mee, zeker niet als het volle maan is. Meestal weten wij volwassenen er wel handen en voeten aan te geven, maar kinderen – vooral hele kleine kinderen – weten zich daar dus geen raad mee. Ze voelen en beleven veel, pakken van de ouders het nodige op, krijgen ’s nachts ingevingen of uittredingen. Nou, nou, nou… heftig hoor.

Ouders die daar niet open voor (willen) staan, laten eigenlijk hun kindje goed in de kou staan en creëren op deze manier een kind wat een gevoel meekrijgt van: ik mag er niet zijn zoals ik ben. En dat is lastig. Maar als je kamer waar je bed in staat ook nog eens op een zeer energieke plek staat, dan blijf je dus onrustig. Al met al wordt er nu volop samengewerkt om dit gevoelige kind in het gezin een waardig plekje te geven en te ondersteunen, begreep ik uit hun e-mail. Veel mensen zullen dit herkennen, dat onrustig zijn, vooral ’s nachts en zeker bij volle en nieuwe maan, maar ook de week ervoor al.

Maar ook zullen veel mensen herkennen dat je vol met van alles en nog wat zit en daar ’s nachts wakker van blijft. Veel mensen zullen ook intuïtief aanvoelen dat hun bed niet goed staat of dat de sfeer in de slaapkamer niet prettig genoeg (meer) is. Ja, dat zijn van die dingen als je gevoelig bent… U weet dat u er iets aan kunt doen, dus handel er dan ook naar… Ga schrijven of tekenen, ook al is het midden in de nacht: het moet eruit…

Mijn Gids/bron wil dat ik in ieder geval niet blijf woelen in mijn bed, maar toegeef aan wat ik voel om te doen: namelijk gedachten opschrijven die ik hoor of waar aan moet denken. Gelukkig staat mijn bed op de goede plek in onze slaapkamer. Maar als er een heldere maan is, dan komt er flink wat energie in mij los die ik handen en voeten moet geven. Dus als ik toegeef en opschrijf, krijg ik weer meer ruimte in mijn hoofd. Dat lucht op en vervolgens word ik er nog rustig van ook, heerlijk toch? Wat ben ik blij dat ik steeds beter geleerd heb te luisteren naar mijn ingevingen/gevoel.

Ik wens u allemaal heel veel krachtige en mooie momenten met ontladingen en fijne ontspanning momenten… Geef toe aan wat je voelt en handel er dan ook naar.

Een fijne maand toegewenst.

Licht, liefde & Kracht,
Sonja Dover

Dromen Denken Doen Doorzetten

Column voor ParaVisie geschreven door Sonja Dover op 13 mei 2016

dromendoensonjaSonja Dover – ParaVisie column 3

Zo langzamerhand wordt het steeds duidelijker en zichtbaarder dat de mensen om mij heen druk bezig zijn zich verder te ontwikkelen en ook dat ze creatieve ideeën omzetten in doen. Heel spannend allemaal. En wat nog boeiender is: er wordt samengewerkt met elkaar op een heel andere manier. Natuurlijk gaat het ook om geld, maar niet meer alleen om geld. Men wil absoluut zichzelf blijven in de rol die men zichzelf heeft toebedeeld.

Maar ook de mensen die gevraagd worden om mee te denken en te doen, worden geattendeerd om vooral zichzelf te blijven in de rol of functie die ze willen bekleden. Sterker nog: er wordt van alles gedaan en gestimuleerd om dit ook te blijven handhaven. Geweldig!

Er is dus echt een dikke verandering gaande, die ik zelf ook merk in mijn werkwijze als Medium om de mensen te ondersteunen en daar zit het hem in… ondersteunen. Als Medium weet je en zie je de dingen scherper en dat mag je dan ook doorgeven. Maar niet alles natuurlijk.

Het gaat erom dat je als Medium mag ondersteunen, zonder de ander zijn of haar levensproces af te nemen, want elk mens mag echt zelf besluiten nemen. Wat je als Medium kunt doen, is de onhandigheid of problematiek inzichtelijker maken en helder analyseren wat er aan de hand is en waar het mee te maken heeft. Maar ook wat je er al zo mee zou kunnen doen om te veranderen, om uit deze zwaarte c.q. onhandigheid te komen.

Het is dus de bedoeling dat je uitlegt dat het lichter en luchtiger gemaakt mag worden, zodat men zichzelf beter zal gaan begrijpen. Daarna pas ben je als mens in staat om ernaar te kunnen handelen.

Deze fase waarin wij nu leven geeft mogelijkheden om tot nieuwe ideeën te komen en jouw ideeën / dromen / uit te kunnen voeren. En is dus eigenlijk een feest, ook al beleven we dat anders. We zien het in eerste instantie vaak als dat veranderingen somber en zwaar zijn, want zoals we altijd gewerkt en gefunctioneerd hebben, is niet meer mogelijk en wordt niet meer geaccepteerd. Erger nog, je wordt zelfs ontslagen… Jouw werkgever wil van jouw inzet of dienst geen gebruik meer maken. Je bent overbodig.

En dan mag jij als mens voorbij deze emotie zien te komen, want in deze pijn of teleurstelling blijven zitten… daar word je dus niet blij van. Ik zelf zoek de stilte op en ga tekenen of wandelen of dansen of sporten… en dat helpt mij.

“Er is iets wat mij zegt dat ik iets extra’s moet doen om uit deze emotie te komen, want zoals ik het nu doe, lukt het mij niet,” zo vertelde mij een klant die afgelopen week op consult kwam om ondersteuning te halen.

“Wat gebeurt er nu, als je zo in deze emotie/gedachtenstroom mee gaat”, vroeg ik mijn klant. “Wel”, antwoordde hij, “ik ga bruisen en vergeet m’n angst, mede daardoor krijg ik frisse ideeën en dromen, alleen ik durf ze niet om te zetten in doen, omdat ik bang ben dat het een fantasie is, die geen basis zal krijgen.”

Eigenlijk werd aan mij de vraag gesteld of ik eens als Medium wilde gaan meekijken naar wat de toekomst hierin voorspelt voor deze man. Ik vroeg mijn klant: “Waarom heb je toch zo weinig vertrouwen in je eigen ideeën en wil je zo graag bevestigd worden door een ander?”

Antwoordde de klant: “Nou, stel dat u als Medium nu het zelfde ziet als ik ook had bedacht, dan weet ik zeker dat ik door moet gaan en dat het geen fantasie is.”

En zo gaan we ons op gevaarlijk terrein begeven, de klant en het medium. Tja, ik heb mij als medium opnieuw afgestemd op mijn Gids en gevraagd wat ik hiermee moet aanvangen, wat mag ik doorgeven en waar heeft deze onzekerheid nu eigenlijk mee te maken. Ik begreep het wel hoor als mens, maar als medium kijk je anders, kijk je verder… Er is in het verleden een relatie te leggen, waardoor deze man twijfelt aan zichzelf. Het werd door mijn Gids duidelijk gemaakt, dat in het verleden nooit iemand hem heeft gestimuleerd of complimentjes heeft gegeven. Sterker nog, er werd zelfs steeds geopperd om zijn mond te houden als kind. En later in zijn huwelijk had zijn vrouw toch echt betere ideeën dan hij.

Het werd mijn cliënt in een keer duidelijk waarom hij bevestigd wilde worden door mij en voelde zich opgelucht. Samen zijn we gaan kijken naar zijn plannen en met opluchting constateerde hij dat hij al heel veel op een rijtje had gezet en tot uitvoering kon laten komen.

Als Medium mocht ik hem meegeven om meer vertrouwen te hebben in zijn ingevingen en zijn dromen, omdat hij nu in de fase van doorzetten was aangeland. Natuurlijk zette het mijzelf ook aan het denken, zo van: “Doe ik eigenlijk ook wel wat ik graag wil en waar ik goed in ben?” En hoe zit bij u: ‘Geloof in jezelf… vertrouw op je ingevingen.’ Want dromen denken doen doorzetten is geen luxe maar noodzaak om het goed met jezelf, je geliefde, je familie, je vrienden en je partner te hebben.

Reageren…? Ja fijn.

Licht, liefde & Kracht,

Sonja Dover

Het paard en opa

Column voor ParaVisie geschreven door Sonja Dover, september 2016

paardbeeldsonjakleinSonja Dover – ParaVisie Column 4

Onlangs kwam er een jonge scholiere van de middelbare school naar mij toe in mijn praktijk te Katwijk aan Zee, met een prachtig schilderij gemaakt door haar overleden opa. Dat schilderij had hij speciaal voor haar gemaakt, een bruin paard staand in een weiland met een weids uitzicht. Ze vroeg of ik contact kon maken met haar opa die drie maanden geleden was overleden. Dat wilde ik wel proberen.

We gaan er rustig voor zitten en ik vraag haar dit gesprek op te nemen via haar telefoon. Het is wel nieuw voor haar, vertelt ze en ze is een beetje gespannen. Ik neem het schilderij in mijn handen en vraag of ik ook haar hand even vast mag houden om zo verbinding te kunnen maken, als opa dat ook wil natuurlijk. Na enige stilte vertel ik haar een aantal bijzondere kenmerken over haarzelf, hoe ze in elkaar zit en wat voor krachtige eigenschappen ze bezit. En nog wat herkenbare dingetjes over haar en daarna vraag ik om contact met haar opa…

Na enige tijd ontstaat er een gesprek met hem en vraagt de dappere scholiere ook een aantal dingetjes die zij en haar opa alleen kunnen weten. Heel belangrijk voor haar vertelt ze achteraf, omdat ze het directe contact met haar opa zo graag wil, want ze mist hem heel erg. Ik leg dus aan haar opa voor wat er gevraagd wordt en ik krijg allerlei beelden, liedjes en etenswaren aangereikt. En een boerderijwoning en dit alles vertel ik in een begrijpelijke taal voor haar.

Ze raakt erg geëmotioneerd en ik leg mijn handen op haar schouders, terwijl ik achter haar ga staan om haar zo te ondersteunen in haar emotie, die er gewoon mag zijn. Na enige tijd samen zo te ademen wordt ze weer rustig. En wat zo frappant hierbij is, dat ik – als Medium – een liedje begon te zingen van Ome Willem namelijk ‘Deze vuist op deze vuist’ en ‘Olleke bolleke’, je kent het vast nog wel. Wat blijkt nou, Opa deed dit met zijn dochter (haar moeder) die dan op zijn schoot zat en ook met zijn kleindochter, deze scholiere…

Een prachtig contact ontstaat hierdoor, waardoor ik verder kan gaan tussen hun beiden en het schilderij met paard. Opa begon opnieuw te vertellen aan mij over het paard, wat een belangrijk onderdeel was in het leven van deze mooie jongedame – zijn kleindochter – en dat mocht ze eerdaags weer oppakken, gaf hij via mij aan. Maar ook omdat zij een heel krachtige, mooie jonge vrouw is, die veel leidinggevende capaciteiten in zich heeft en een zeer eigen wijze hanteert in haar jeugdig leven, wat ze absoluut mag gaan vertrouwen. Maar dat ze ook een soort tempeltje mag maken in haar kamer, om de rust en stilte in haarzelf te versterken, want ze is heel gevoelig en voelt veel en voorvoelt nogal het een en ander…

En zo gaat dat nog even door vanuit opa naar z’n kleindochter. Het wordt een lange mooie sessie, die mij ook ontroerd. Dat kan ik ook voelen en merken aan mijn maag en tranen op mijn wangen. Want ook dat overkomt je als Medium dat je meerdere emoties waarneemt in je eigen lijf en dat mag ook, dat is menselijk. Nadat een aantal vragen beantwoord werden, niet alle vragen, beëindigen we deze sessie en nemen afscheid van elkaar. Heel tevreden, maar wel geëmotioneerd, stapt ze de deur uit om buiten even lekker een frisse neus te halen en ergens even stil te gaan zitten. Ik woon tenslotte aan de zee. En daarna gaat ze pas weer huiswaarts.

Ik ben mijn ruimte met salie gaan reinigen en bedankt mijn Gids. En ik ben heerlijk mijn handen gaan afspoelen/wassen en heb een vers kopje thee gezet. Het was weer een boeiend ‘overlijdingscontact’ via een schilderij wat ik mocht doen, en het maakte me blij van binnen. Dat ik dit al zo lang mag doen, alweer zo’n 33 jaar! En nog steeds raakt het mij heel diep van binnen. Wat een bevoorrecht mens ben ik toch en wat zuinig wil ik omgaan met dit soort contacten met mensen… En daar helpt mijn Gids mij al jaren mee. Dankbaarheid komt bij mij op. Een gave is een geschenk uit de hemel.

Wat leer ik nu zelf hiervan, want dat is toch wat er achteraan komt als ik weer ‘mensje’ Sonja Dover ben geworden… Wel ooit heb ik zelf het een en ander uit moeten zoeken waarom ik bang was voor grote paarden. Door met een paardenfluisteraar hieraan te werken en op het paard te gaan rijden en voor het paard te gaan lopen om leiding te geven aan het paard, ontdekte ik dat ik angstig was om groot te durven zijn. Men had mij als kleuter met paard en al in een hoek gedreven en het paard langzaam op mij af te laten komen lopen en een enorme angst aangewakkerd voor het grote paard… Wat ben ik blij dat ik het aangepakt heb en het paard weer als maatje in mijn leven kan zien.

Maar ook durf ik al velen jaren groot te zijn in mijn kunde als Medium en mens, zonder verbeelding te hebben, want ik stel mij onvoorwaardelijk in vol vertrouwen open voor mijn Gids(en) en mijn Bron, die mij vertellen wat ik door mag geven aan de mens. En dit lieve mensen, wilde ik met jullie delen. Dank je wel voor je aandacht.

Tot de volgende column,

Sonja Dover Medium